Sylwetka inspirowana życiem Izabeli z Flemingów Czartoryskiej, polskiej arystokratce doby oświecenia. W tym zestawie wykorzystałam fiszbinowe stelaże noszone pod sukniami w XVIII wieku, nazywane w Polsce rogówką lub po francusku – panier, tworzyły ja sztywna spódnica a na niej trzy obręcze fiszbin. Duże rogówki nosiły zamożniejsze kobiety, na co dzień używano rogówek o mniejszych obwodach. By uzyskać smukłą talię używano sznurówek, z gęsto zaszytymi fiszbinami pomiędzy warstwami tkaniny. W tym okresie wykorzystywano technikę pikowania przy wytwarzaniu spódnic, szlafroków przeszywanych na wacie. Spódnica posiada skórzane paski, za pomocą których można regulować długość spódnicy, jest to nawiązanie do sukni zwanej poloneską, która dzięki tasiemkom otrzymywała charakterystyczny kształt trzech fałd. Zachowały się ilustracje na których widnieje Izabela w takiej sukni, przebrana za pastereczkę. W owym czasie, na wzór dworu francuskiego, polskie arystokratki również posiadały letnie rezydencje, Izabela miała Powązki, gdzie urządziła ogród i miejsca do zabawy dla dzieci. Ogród kojarzy się z ogrodniczkami, dlatego wykorzystałam jeansowe spodnie do wykończenia dzianinowego swetra a gorsecik, w kształcie serca, przypominający o licznych romansach, otrzymał paski krzyżujące się na plecach (jak w ogrodniczkach).   

Look: dzianinowy płaszcz, wsparty na stelażu, dziany reliefowym wzorem w warkocze, nawiązujący do kolumn otaczających Świątynię Sybilli w Puławach; wełniana spódnica ze skórzanymi paskami regulującymi długość, w kształcie rogówki poszerzanej w miejscu bioder; gorsecik w kształcie serca, odnoszący się do romansów modnych w dobie oświecenia.