Wkrótce nastoletnia Pola tańczyła główne role i nabrała pewności, że chce zostać wielką gwiazdą. Niestety kłopoty ze zdrowiem zmusiły młodą tancerkę do kuracji w sanatorium w Zakopanem. W organizacji wyjazdu pomógł młodej tancerce Kazimierz Hulewicz- wiceprezes Teatru Narodowego. W zakopiańskiej bibliotece Pola poznaje twórczość włoskiej poetki Ady Negri. Dziewczyna na tyle identyfikuje się z emocjami zawartymi w jej wierszach, że postanawia przybrać pseudonim Pola Negri.

 Wykryte u Poli początki gruźlicy, uniemożliwiły jej dalszą taneczną karierę, dlatego po powrocie do Warszawy składa egzamin do Szkoły Aplikacyjnej przy Warszawskich Teatrach Rządowych.  W wieku 15 lat debiuje rolą Jadwisi w ,,Dzikiej kaczce” Ibsena. W czasie I wojny światowej, gdy przez pewien czas teatry pozostawały zamknięte, Negri odkrywa świat filmu i trafia do wytwórni Sfinks. Występuje w filmach: „Niewolnica zmysłów”, „Sumurun”, „Żółty paszport”, „Żółty bilet”.  Poznaje Maxa Reinhardta- aktora, reżysera i pedagoga – następnie przenosi się do Berlina, który w tamtych czasach dawał ogromne możliwości rozwoju.

 Pola Negri doskonale wykorzystała nadarzającą się okazję. Pracowała intensywnie w teatrach, nakręciła kilka filmów. Dużą rolę odegrała jej znajomość z Ernstem Lubitschem, z którym stworzyli genialny tandem produkujący hity srebrnego ekranu: „Na pierwszy rzut oka Lubitsch jawił się jako wyrafinowany komik – a Negri, jako krzykliwa diwa. Ale była również niezwykłą odtwórczynią ról komediowych. A on grywał także w poważnych dramatach. Połączyli te sformy. I poznali się”. -J.Basinger

Powstają wówczas takie filmy jak: Oczy mumii”, „Madam Dubrry”, „Carmen”. Podczas europejskiej premiery ,,Madame Dubrry” Pola Negri poznaje Charliego Chaplina, który namawia ją do kontynuowania kariery w Ameryce. Ogromny sukces filmu spowodował duże zainteresowanie aktorką jako gwiazdą o międzynarodowej sławie. Budziła powszechny zachwyt publiczności, co przekładało się na sprzedaż biletów i zyski. Negri, obserwując zmieniające się rządy i granice, postanowiła inwestować w biżuterię oraz nieruchomości. Przy tym wszystkim była romantyczką, kochała czytać poezję, pić szampana i jeść kawior.  Miała wielu kochanków. Należał do nich między innymi: Wolfgang George Schleber – bogaty przedsiębiorca tekstylny nazywany przez nią „Petroniuszem”. W tym czasie aktorka rozstała się ze swoim mężem Eugeniuszem Dąbskim, który pozostał w Polsce. „Petroniusz” wprowadził Polę Negri w luksusowy świat. Pokazał księgarnie, biblioteki, galerie, sztukę, nauczył jeździć samochodem, dobierać odpowiednie wino do potrawy. Pomimo tego para się rozstaje. Schleber pozostaje w Berlinie, by pilnować interesów, natomiast Negri wyjeżdża przez Szwajcarię i Paryż do Nowego Yorku. Będzie tam pierwszą europejską aktorką, którą przyjęto jak gwiazdę:

„Adolph Zukor – szef Paramount – wziął ją na kontrakt, ponieważ była wielką gwiazdą w Europie, a miała wygląd gwiazdy hollywoodzkiej” – George Schoenbrunn

 „Każdy zwracał na nią uwagę – pisząc o niej, fotografując ją -a to pomagało w sprzedaniu siebie, swojego talentu. Według tego, co pisano, miała białego Rolls royce”a z klamkami i tablicą rozdzielczą z kości słoniowej. Ubierała się w białe futra z gronostajów, a jej kierowca także był ubrany na biało. Tylko wtedy, gdy padało, musiał ubierać się na czarno. Miała charty i tygrysa, z którymi przechadzała się po bulwarze Zachodzącego Słońca. Jej garderoba, urządzona w chińskim stylu, wyglądała niezwykle i bardzo nowocześnie w tamtych czasach.  Podłoga była usłana płatkami orchidei. Pola zainaugurowała modę malowania paznokci stóp na czerwono.”

Paramount Pictures 1922.